Ο Chalmers (2013) προσεγγίζει την έννοια της κοινωνικής καινοτομίας από την οπτική γωνία των επιχειρηματικών και διοικητικών θεωριών, δίνοντας έμφαση στην προνοητικότητα, την ανάληψη κινδύνων και τη δημιουργική σκέψη των ατομικών και οργανωτικών φορέων.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η κοινωνική καινοτομία δεν είναι απλώς μια συλλογική διαδικασία, αλλά μια επιχειρηματική συμπεριφορά που δημιουργεί κοινωνική αξία συνδυάζοντας πόρους και γνώσεις με νέους τρόπους.

Στην οπτική γωνία της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, ο καινοτόμος δεν μεγιστοποιεί το κέρδος, αλλά τον κοινωνικό αντίκτυπο. Ωστόσο, η οικονομική ορθολογικότητα είναι απαραίτητη, καθώς το κλειδί για τη βιωσιμότητα είναι η ισορροπία μεταξύ της λογικής της αγοράς και της κοινότητας.

Ο Chalmers περιγράφει τον καινοτόμο ως «κοινωνικό επιχειρηματία» που είναι σε θέση να ανακαλύψει νέες αγορές και θεσμικές θέσεις και να τις αξιοποιήσει για κοινοτικούς στόχους.

Η προσέγγιση παρέχει ένα θεωρητικό υπόβαθρο στις τάσεις της «κοινωνικής επιχειρηματικότητας» και της «υβριδικής οργάνωσης», οι οποίες σήμερα αποτελούν έναν από τους καθοριστικούς ερευνητικούς τομείς της κοινωνικής καινοτομίας.

Αυτό το παράδειγμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ιδρύματα που αναζητούν δημιουργικές λύσεις με περιορισμένους πόρους, ενώ παράλληλα προσπαθούν να δημιουργήσουν κοινοτική αξία.